سکوت یا اجتناب اجرایی دریدا؛ تأملی انتقادی بر فاصله نظری تئاتر آرتو و بکت

چکیده مقاله حاضر با تکیه بر پاره ای از مهم ترین گفتارهای دریدا، به قرائت تازه ای از اشارات تئاتری او در فاصله نظری میان آرای آنتونن آرتو و ساموئل بکت پرداخته است. پیمایش دقیق گفتارهای دریدا درباره تئاتر و یافتن پاسخی قانع کننده برای این پرسش که تا چه اندازه می توان از نقد او بر زیبای یشناسی تئاتر مدرن به عنوان رویکردی معتبر برای مواجهه با دیگرآثار نمایشی استفاده کرد، در اولویت پژوهشی این نوشته قرار دارد. رویکرد غالب تحقیق از پَساساختگرایی تأثیر می پذیرد و مطالب آن حوزه ای از مطالعات میا نرشته ای فلسفه و تئاتر را دربر می گیرد. مقاله حاضر با استناد به شواهد معتبر کتابخان های و سنجش داده های زبا نشناختیِ مستخرج از نمونه آثار اصل و ترجمه انگلیسی گفتارهای دریدا، سعی دارد ضمن آسی بشناسیِ اعتبار استنادهای علمی به دریدا و نیز رعایت بی طرفی کامل در مواجهه با محتوای گفتار او، به دریافت تازه ای از دکنستراکسیون و کاربردش در تئاتر دست یابد. در نهایت، گزاره هایی مطرح م یشوند که حاکی از لزوم بازنگری پژوهشگران تئاتر ایران در نحوه قرائت دریدا، اعتماد به گفتارهای تئاتری او و سپس مقایس هاش با ساموئل بکت و حدود کاربردیِ پروژه دکنستراکسیون وی خواهد بود.